Het UNESCO werelderfgoed in Transsylvaniё
Elke Roemeense provincie heeft iets unieks, inheems, wat in geen andere provincie te vinden is en Transsylvanië is geen uitzondering. Deze regio is bekend om het grote aantal vestingkerken uit de middeleeuwen dat hier te vinden is. Van de meer dan 300 weerkerken bestaan er tegenwoordig nog rond de 150, waarvan er zeven op de UNESCO werelderfgoedlijst staan.
De kerken van Viscri, Biertan, Saschiz, Prejmer, Dîrju, Valea Viilor en Câlnic zijn allemaal zeker de moeite van een bezoek waard.
De burchtkerken in de geschiedenis van Transsylvaniё
|
| De kerk in Biertan |
Het ontstaan van deze weerkerken heeft met de roerige geschiedenis van dit land te maken. Rond het jaar 1100 werd Transsylvanië deel van het Hongaarse koninkrijk. Als dunbevolkt grensgebied, was de provincie kwetsbaar voor de aanvallen van Kumanen, Turken en Tartaren. Om de grenzen veilliger te maken werden hier eerst ridders van de Duitse Orde gebracht om fortificaties te bouwen. Later werd Transsylvanië door bevolkingsgroepen uit Luxemburg, Vlaanderen en Oost-Duitsland gekoloniseerd, om de grensgebieden te bewaken. Deze bevolkingsgroepen zijn bekend onder de naam “Saksen”. Natuurlijk waren ze niet voor niks naar Transsylvanië gekomen: hun werd eigen grond beloofd en ook de vrijheid om hun eigen religie te kiezen. Zo zijn honderden Saksische dorpen in Transsylvanië ontstaan en om zichzelf en hun goederen te kunnen verdedigen, hebben de Saksen fortificaties gebouwd, meestal rond de kerken. De meeste vestingkerken zijn in de regio’s Mureş, Braşov en Sibiu te vinden, met een paar uitzonderingen in de regio’s Alba en Harghita.
Viscri, Prejmer en Biertan, de best bewaarde kerken
De weerkerk van Viscri is één van de oudste fortificaties in Transsylvanie. Zijn naam heeft het dorp te danken aan de eerste kerk die hier gebouwd werd. Deze kleine kapel was volledig van witte kalksteen gemaakt, en daardoor kreeg het de Duitse naam van “Weiskirsch” (witte kerk). Gebouwd door de Hongaarse nederzetters en later overgenomen en verbouwd door de Saksen, blijft deze kerk één van de mooiste in Transsylvaniё en de enige die in de Romanische stijl gebouwd is. De kerken van de omringende dorpen stammen allemaal uit de Gotische periode.
 |
| Toren in Saschiz |
Tot de meest bekende vestingkerken hoort ook de kerk in Biertan, de voormalige bischopszetel van de Transsylvaanse Evangelische Kerk van 1572 tot 1867. Door zijn belangrijke functie, werd dit bouwwerk de grootste van zijn soort in de hele provincie. Drie enorme wallen omgeven de zes grote wachttorens en diverse bolwerken. Het geheel maakt meer de indruk van een kasteel dan van een voormalige bisschopskerk. Uit alle zes torens heeft het oostelijk bastion het meest interessante verhaal: in tijden van vrede diende dit gebouw als “huwelijksgevangenis”. Echtgenoten die wilden scheiden werden hier opgesloten met één tafel, één stoel, één lepel en één bed tot zij elkaar opnieuw eeuwige trouw beloofden.
De weerkerk in Saschiz lijkt niet gelijk op haar soortgenoten van de omringende dorpen. De muur die rondom de kerk zou moeten staan ontbreekt hier en voor de kerk staat een grote, eenzame klokkentoren. De kerk werd in het begin van de 16de eeuw gebouwd, met een verdedigingslinie met schietgaten op de tweede verdieping. De klokkentoren werd ook als verdedigingstoren gebouwd en het hele complex is ooit door een muur beschermd geweest. Door een aardbeving is de muur omgevallen en hij werd daarna nooit meer gerestaureerd. De toren kreeg zijn hedendaagse gezicht in 1677, tegelijkertijd met de klokkentoren van Sighişoara, waarop hij geïnspireerd is.
 |
| Binnen de muren in Prejmer |
De vestingkerk van Prejmer is vaak uitgeroepen tot de best bewaarde weerkerk in Roemeniё en heel Europa. Deze kerk werd rond het jaar 1225 door de ridders van de Duitse orde opgericht. De architectuur van de kerk, die de vorm van het Griekse kruis heeft is uniek in Transsylvanië en één van de weinige kerken die in de Bourgondisch gotische stijl gebouwd werd. Het drieluik boven het altaar in de kerk is het oudste gothische schilderij van Roemeniё. Voor de ingang van de kerk staat nog “de steen van schaamte”, een enorm blok steen waaraan de zondaaren vastgemaakt werden als straf voor hun zonden, zoals stelen of overspel. Na 1421 werd een muur rondom de kerk gebouwd evenals 272 verblijfsplaatsen voor dorpelingen. Elk huishouden had recht op één kamer tussen de kerkmuren die in tijden van vrede als opslag voor goederen gebruikt werd.
Valea Viilor, Câlnic en Dîrjiu, de minder bekende parels
Valea Viilor is een minder bekend dorpje in het hart van Transsylvaniё dat met trots één van de grootste vestingkerken is. De kerk hier hoort tot de gotische architectuur, maar onderscheidt zich van de andere kerken door de twee massieve verdedigingstorens aan de westelijke en oostelijke kanten van de kerk. Rond de kerk loopt een ovale muur met een hoogte van zes tot zeven meter en vier van de zes verdedingstorens staan nog op hun plek.
Het klein dorpje van Câlnic vestigt één van de weinige weerkerken van de regio Alba. Het is niet eens helemaal waar dat de vestiging in Câlnic echt een kerk is. Het unieke aan dit dorp is dat de kerk niet tussen de verdedigingsmuren te vinden is, maar iets verder op een heuvel. De fortificartie werd in de 13e eeuw gebouwd als woning voor de adellijke familie Kelling. Later werd het erf aan de dorpelingen verkocht en werd aangepast in het kader van de behoeften van de gemeenschap. In de 16de eeuw werd tussen de muren eeb kleine kapel gebouwd die tegenwoordig als vergaderingsruimte of concertzaal gebruikt wordt.
Het dorp Dîrjiu bevindt zich in de regio Harghita en hier vindt men de enige kerk op de UNESCO-lijst die niet tot de Saksische behoort, maar van Hongaarse oorsprong is , de “Szekely” of “Secui”. Uniek aan deze kerk is niet haar verleden zoals bij alle andere kerken, maar juist haar heden. Dit is de enige kerk die volledig als kerk en opslag voor goederen dient. Bewoners van het dorp bezitten de ruimtes tussen de muren waar ze hun vleeswaren en granen op mogen slaan. Toegang tot de eigen goederen wordt nog steeds door de priester geregeld en elke familie mag alleen op woensdagochtend levensmiddelen voor één week op komen halen. De kerk vertegenwoordigt ook een andere religie: het unitarisme, een Christelijk geloof dat in Transsylvanië tijdens de protestante reformatie is ontstaan. Deze religie houdt in dat er maar één God is en weigert in de drie-eenheid van God te geloven.
 |
| De kerk in Viscri |
Zelf het UNESCO werelderfgoed ontedekken? Deze bestemmingen vindt je terug in onze Fly&Drive en Groepsrondreis